Laissez les bons temps rouler
Blijf op de hoogte en volg Debbie
23 September 2015 | Verenigde Staten, Vieux Carre
Laissez les bons temps rouler... ik heb de titel niet zomaar gekozen. Het is dé slogan van New Orleans, je kan het overal terugvinden: in grafitti, op t-shirts, koffietassen, bordjes... en het klopt als een bus. New Orleans is een stad die levensvreugde uitstraalt als geen ander. Ik heb besloten vandaag te bloggen omdat ik morgen de laatste blog ga moeten schrijven, en ik wil de voorlaatste niet laten baden in de heimwee die we nu al voelen naar deze reis toe. Ik heb genoeg voer voor een compacte blog dus laten we maar van start gaan: woensdag 23 september, vandaag begint in Amerika officieel de herfst, maar aan het weer is dat niet te merken! De zon staat te stralen aan een staalblauwe hemel en de temperatuur zakt niet onder de 30 graden... wat gaan we dit missen!
Woensdag begeven we ons eerst naar Cajun Encounters in Slidel voor onze swamp tour. Het ligt op 40 minuutjes rijden van New Orleans. Nog voor we bij het bootje zijn zien we al een wasbeer in zijn handjes zitten wrijven aan de rand van een bosje. Iedereen die mij kent weet hoe blij ik word als ik wasbeertjes zie :-)
Even later varen we eerst door de rivier van Honey Island... het is een stuk natuur op privé terrein en er mag niet gejaagd worden op alligators, maar al snel horen we van onze gids dat het helaas toch nog illegaal gebeurt. Hij vertelt dat hij vreest dat ze gisteren mogelijk de grootste alligator verloren zijn. Het ging om Brutus, een mastodont van in de 70 jaar en bijna 4 meter lang. Wat het jagen op alligators betreft: dat de mensen die op de rivier wonen erop jagen is normaal, ze vangen de kleinere exemplaren om op te eten. Maar wie op de grotere jaagt, en dan zeker op privéterrein, dat zijn monsters: troffeejagers. De gids zegt dat de man die hem mogelijk heeft vermoord een welgestelde kleine dikzak is, het is dus niet zo dat hij het vlees nodig heeft. Hij had Brutus al jaren op het oog en gisteren plaatste hij een post op facebook die erop zou kunnen wijzen dat hij hem heeft. Net als de gids hopen we dat het niet waar is, en dat Brutus binnen een paar dagen weer opduikt. We zien de (lege) vallen die eerder zijn opgezet om alligators te vangen, het is zo laf om dit te doen! Alligators houden zich altijd op op dezelfde plekken, ze zijn heel territoriaal en de jagers weten dat. De gids vertelt dat er de laatste jaren een heleboel alligators die ze normaal tijdens de tours voorstelden zijn verdwenen. Heel heel erg jammer want het zijn zo'n bijzondere dieren...
Omdat ze zo territoriaal zijn, kent onze gids elke naam van elke alligator die we zien. De eerste is Lola, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is Lola een mannetje, en na Brutus de grootste hier, ongeveer 3 meter lang. Meestal zie je van een zwemmende alligator alleen maar de kop, maar Lola zwemt met zijn staart boven water, dat is dominant gedrag, om te laten zien hoe groot hij wel is. De alligators op privé gebied zoals dit zijn gevaarlijker dan andere alligators omdat ze mensen gewend zijn en omdat de gidsen ze tijdens de tours een beetje voederen zodat je ze goed kan zien. Dat vinden we een beetje jammer omdat het geen natuurlijk gedrag meer is, maar we hebben foto's gezien van andere tours waar ze een alligator met een dichtgebonden bek aan de mensen doorgaven en aan zoiets willen wij echt niet meedoen, dus dit is nog wel ok en verder gaat het ook echt niet... De dieren kennen de bootjes maar al te goed en laten zich de marshmallows en de worstjes die ze krijgen goed smaken. Lola zwemt tot bij de boot en springt tot aan zijn middel uit het water om een worstje te pakken. Later zien we nog onder andere kleine Cindy en Sandy, Hook die geen tenen meer heeft (waarschijnlijk door Brutus) en nog een heleboel andere alligators. Hier wil je niet in het water vallen, het stikt hier van die beesten! Dan varen we vanaf de rivier de bayou op. Een bayou is een smal kronkelend stuk water vol bomen en vol leven, het is er sprookjesachtig mooi! Langs de kant zit plots nog een raccoon die ook wel een marshmallow lust, het is George, George Cooney :-) Al zijn we niet echt akkoord met het voederen van de wilde dieren, het was toch wel een heel mooie en leerzame tour. We leren onder andere dat een alligator 2 tot 12 uur onder water kan blijven en wel 2 jaar aan een stuk zonder eten kan! We varen ook langs een cajun dorpje dat enkel bereikbaar is per boot. Tussen de gammele paalhuisjes in zie je hier en daar nog plaatsen waar enkel palen staan en geen huisje meer... 10 jaar geleden heeft Katrina hier heel hard toegeslaan en raakten mensen hun hele hebben en houden kwijt... Er lagen vroeger ook een heleboel woonboten maar daar schiet er geen enkele meer van over, Katrina heeft ze allemaal vernield. Triest...
Terug in New Orleans een paar uur later hebben we na een flinke kom gumbo met krab weer genoeg energie om de stad in te trekken. We lopen een eind verder dan we al zijn geweest, tot bij het moderne stuk met de wolkenkrabbers. Het is een brede lange straat met palmbomen, moderne hoge gebouwen, grotere winkels... met andere woorden lang niet zo gezellig als the french quarter! 's Avonds luisteren we wat fijne live muziek her en der, je hoeft hier maar eender welke bar of courtyard binnen te stappen en je hebt live muziek. Waar Nashville country had, Memphis de blues, Lafayette zydeco, heeft Nola de jazz... en ik dacht dat ik niet van jazz hield! Hier dus wel, het zit in hun bloed hier en het swingt de pan uit! Als we 's avonds na het eten door Frenchmen street struinen horen we plots luide muziek. Luider dan de muziek die uit de bars komt en al snel zien we hoe dat komt: op een hoek staat een man of 15 met trompetten, saxofoons, trombones en trommels het beste van zichzelf te geven. Meer en meer mensen blijven staan en verzamelen zich op de verschillende hoeken van het kruispunt. En alsof het de rattenvanger van hamelen is gaan niet veel later meer en meer mensen de straat op, dichter naar de muziek, en nog even later staat iedereen te dansen... de ene uitbundig, de andere zachtjes wiebelend... maar niemand staat nog stil! En dan beseffen we dat dit het beeld is dat je hebt van New Orleans, maar nooit verwacht dat het echt zou zijn. Dit is gewoon waar New Orleans voor staat, of Nola zoals wij haar het liefst noemen. Het is een opwindende, energieke, muzikale en kleurrijke stad die meer en meer onder ons vel aan het kruipen is. Laissez les bon temps rouler... Ciao x
Woensdag begeven we ons eerst naar Cajun Encounters in Slidel voor onze swamp tour. Het ligt op 40 minuutjes rijden van New Orleans. Nog voor we bij het bootje zijn zien we al een wasbeer in zijn handjes zitten wrijven aan de rand van een bosje. Iedereen die mij kent weet hoe blij ik word als ik wasbeertjes zie :-)
Even later varen we eerst door de rivier van Honey Island... het is een stuk natuur op privé terrein en er mag niet gejaagd worden op alligators, maar al snel horen we van onze gids dat het helaas toch nog illegaal gebeurt. Hij vertelt dat hij vreest dat ze gisteren mogelijk de grootste alligator verloren zijn. Het ging om Brutus, een mastodont van in de 70 jaar en bijna 4 meter lang. Wat het jagen op alligators betreft: dat de mensen die op de rivier wonen erop jagen is normaal, ze vangen de kleinere exemplaren om op te eten. Maar wie op de grotere jaagt, en dan zeker op privéterrein, dat zijn monsters: troffeejagers. De gids zegt dat de man die hem mogelijk heeft vermoord een welgestelde kleine dikzak is, het is dus niet zo dat hij het vlees nodig heeft. Hij had Brutus al jaren op het oog en gisteren plaatste hij een post op facebook die erop zou kunnen wijzen dat hij hem heeft. Net als de gids hopen we dat het niet waar is, en dat Brutus binnen een paar dagen weer opduikt. We zien de (lege) vallen die eerder zijn opgezet om alligators te vangen, het is zo laf om dit te doen! Alligators houden zich altijd op op dezelfde plekken, ze zijn heel territoriaal en de jagers weten dat. De gids vertelt dat er de laatste jaren een heleboel alligators die ze normaal tijdens de tours voorstelden zijn verdwenen. Heel heel erg jammer want het zijn zo'n bijzondere dieren...
Omdat ze zo territoriaal zijn, kent onze gids elke naam van elke alligator die we zien. De eerste is Lola, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is Lola een mannetje, en na Brutus de grootste hier, ongeveer 3 meter lang. Meestal zie je van een zwemmende alligator alleen maar de kop, maar Lola zwemt met zijn staart boven water, dat is dominant gedrag, om te laten zien hoe groot hij wel is. De alligators op privé gebied zoals dit zijn gevaarlijker dan andere alligators omdat ze mensen gewend zijn en omdat de gidsen ze tijdens de tours een beetje voederen zodat je ze goed kan zien. Dat vinden we een beetje jammer omdat het geen natuurlijk gedrag meer is, maar we hebben foto's gezien van andere tours waar ze een alligator met een dichtgebonden bek aan de mensen doorgaven en aan zoiets willen wij echt niet meedoen, dus dit is nog wel ok en verder gaat het ook echt niet... De dieren kennen de bootjes maar al te goed en laten zich de marshmallows en de worstjes die ze krijgen goed smaken. Lola zwemt tot bij de boot en springt tot aan zijn middel uit het water om een worstje te pakken. Later zien we nog onder andere kleine Cindy en Sandy, Hook die geen tenen meer heeft (waarschijnlijk door Brutus) en nog een heleboel andere alligators. Hier wil je niet in het water vallen, het stikt hier van die beesten! Dan varen we vanaf de rivier de bayou op. Een bayou is een smal kronkelend stuk water vol bomen en vol leven, het is er sprookjesachtig mooi! Langs de kant zit plots nog een raccoon die ook wel een marshmallow lust, het is George, George Cooney :-) Al zijn we niet echt akkoord met het voederen van de wilde dieren, het was toch wel een heel mooie en leerzame tour. We leren onder andere dat een alligator 2 tot 12 uur onder water kan blijven en wel 2 jaar aan een stuk zonder eten kan! We varen ook langs een cajun dorpje dat enkel bereikbaar is per boot. Tussen de gammele paalhuisjes in zie je hier en daar nog plaatsen waar enkel palen staan en geen huisje meer... 10 jaar geleden heeft Katrina hier heel hard toegeslaan en raakten mensen hun hele hebben en houden kwijt... Er lagen vroeger ook een heleboel woonboten maar daar schiet er geen enkele meer van over, Katrina heeft ze allemaal vernield. Triest...
Terug in New Orleans een paar uur later hebben we na een flinke kom gumbo met krab weer genoeg energie om de stad in te trekken. We lopen een eind verder dan we al zijn geweest, tot bij het moderne stuk met de wolkenkrabbers. Het is een brede lange straat met palmbomen, moderne hoge gebouwen, grotere winkels... met andere woorden lang niet zo gezellig als the french quarter! 's Avonds luisteren we wat fijne live muziek her en der, je hoeft hier maar eender welke bar of courtyard binnen te stappen en je hebt live muziek. Waar Nashville country had, Memphis de blues, Lafayette zydeco, heeft Nola de jazz... en ik dacht dat ik niet van jazz hield! Hier dus wel, het zit in hun bloed hier en het swingt de pan uit! Als we 's avonds na het eten door Frenchmen street struinen horen we plots luide muziek. Luider dan de muziek die uit de bars komt en al snel zien we hoe dat komt: op een hoek staat een man of 15 met trompetten, saxofoons, trombones en trommels het beste van zichzelf te geven. Meer en meer mensen blijven staan en verzamelen zich op de verschillende hoeken van het kruispunt. En alsof het de rattenvanger van hamelen is gaan niet veel later meer en meer mensen de straat op, dichter naar de muziek, en nog even later staat iedereen te dansen... de ene uitbundig, de andere zachtjes wiebelend... maar niemand staat nog stil! En dan beseffen we dat dit het beeld is dat je hebt van New Orleans, maar nooit verwacht dat het echt zou zijn. Dit is gewoon waar New Orleans voor staat, of Nola zoals wij haar het liefst noemen. Het is een opwindende, energieke, muzikale en kleurrijke stad die meer en meer onder ons vel aan het kruipen is. Laissez les bon temps rouler... Ciao x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
