Zondag bosdag

Hallo volgertjes! De karaoke gisterenavond was een succes. Goed geamuseerd met de crew en uiteindelijk vertrok iedereen nog naar Lazy Mon voor een kleine afterparty en hebben Robbie, Iris en ik (aka The Belgians) Tasty Waves gesloten met (niet lachen) Dromen zijn bedrog van Marco Borsato. De 2 man en een paardekop die er op dat moment nog zaten moeten er het hunne van gedacht hebben, maar het was dolle pret :-) We vervoegden de rest nog even in Lazy Mon maar maakten het niet té laat, want zoals ik al eerder zei zijn we verantwoordelijke werknemers ;-) Vandaag was het voor Robbie en mezelf net als vorige week weer de hele dag bos. We hadden ons er deze keer op voorzien en hadden sandwiches gemaakt voor de lunch. Toen ik rond de middag honger kreeg en de meeste apen toch in de bomen zaten, zette ik me even apart om mezelf even met natte doekjes en alcoholgel te ontdoen van alle vuil, zodat ik proper mijn boterhammetjes kon opeten... Helaas... Vanaf het moment dat ik mijn eten nog maar bovenhaalde kwamen er een heleboel apen uit de bomen vallen en stormden op me af om me mijn lunch te ontnemen. Robbie lachte zich een breuk toen ik al vloekend de apen van me af probeerde te houden en mijn lunch keer op keer terug in de rugzak stak en er tevergeefs weer uit probeerde te halen. Het was hopeloos! Uiteindelijk was de helft van mijn lunch dus voor de apen en de andere helft voor mij. Ze waren heel actief en speels vandaag, de apen. Mitchi kleefde meestal wel aan één van ons (ze wisselde netjes af tussen mij en Robbie) maar ze ging toch ook geregeld spelen. Wat heel mooi is om te zien is hoe Shacky met haar omgaat. Het moet ofwel een soort vadergevoel zijn ofwel heeft hij zoiets van "dat gaat een lekker ding worden binnen een paar maanden", maar hij is echt superlief en beschermend voor haar. Hij jaagt apen weg die haar willen plagen, loopt over haar als ze wandelt zodat roofvogels haar niet zouden kunnen pakken, en hij knuffelt haar. Misschien was het feit dat Mitchi veel bij mij zat wel de reden dat Shacky mij vandaag EINDELIJK zag staan! Ik heb jullie al wel eerder over hem verteld: hij is gek op mannen en tegenover vrouwen ofwel heel verlegen en afstandelijk ofwel agressief (al heb ik dat nog nooit in hem gezien) Hij is inmiddels al een grote aap geworden en spidermonkeys zijn heel sterk, dus ik bleef altijd een beetje uit zijn buurt en hij uit die van mij. Maar vandaag was het ineens zover. Ik had Mitchi slapend bij mij liggen en opeens... had ik Shacky ook in mijn armen! Hij bekeek me een paar keer met zijn één oog, en sloeg dan vol overtuiging zijn lange armen om me heen! Hij heeft me vandaag helemaal aanvaard en daar ben ik heel blij om.
Er gebeurde nog iets anders fascinerends vandaag. Quima, het kapucijnaapje, heeft heel veel expressie in haar gezicht. De eerste keer dat ik haar zag maakte ze een gezicht als een kwade tijger (ze houdt niet van meisjes, maar na die eerste dag houdt ze wel van mij), en dat gezicht maakt ze dus ofwel als ze iemand niet moet, of als ze schrikt van iets, of als ze de aandacht voor zichzelf wil. Als ze bijvoorbeeld bij Robbie zit en er komen andere apen aangewandeld, dan maakt ze dat gezicht naar die apen alsof ze wil zeggen: "ga weg, ik krijg nu alle aandacht en daar gaan jullie dus geen stokje voor steken!"
Anyway, daarstraks zat geen van ons beiden bij haar, ze zat alleen op een tak. En plots maakte ze dat gezicht... We vroegen ons af wat er aan de hand was en toen Robbie ging kijken bleek dat ze een slang had gevonden! Het was een lange maar heel dunne slang, wij zouden haar nooit uit onszelf gespot hebben. Quima was maar naar de slang aan het blazen en opeens deed ze iets heel geks. Ze draaide zich om en maakte van haar staart een soort slangvorm waarmee ze de slang benaderde en die... maakte dat ze weg was! We zaten gefascineerd toe te kijken en beseften te laat dat we het hadden moeten filmen. Het was echt zo raar! Toen Encar het verhaal hoorde was ze ook blij verrast. Ze vertelde dat Quima als huisdier is gehouden. Ze heeft 4 jaar aan een halsband gehangen, was ondervoed en had zelfs nog nooit een boom gezien. Dus ze heeft dat gedrag nergens geleerd wat wil zeggen dat haar instinct het perfect doet! En dat is heel goed nieuws natuurlijk! Rond 15u werden ze weer allemaal onrustig omdat ze wisten dat het bijna tijd was om naar huis te gaan, dus we verhuisden naar de schommelboom. Ik voeg een foto bij de blog om jullie te laten zien hoe lui ze zijn. Die boom staat nog geen 40 meter van de plek waar we normaal zitten. Maar je moet niet denken dat ze te voet gaan! Ze gebruiken ons echt als transportmiddel. Ik denk dat ik op een gegeven moment een stuk of 7 passagiers had. En Robbie maar lachen en foto's nemen :-) Na even afleiding te hebben gezocht bij de schommelboom hoorden we in de verte de stem van Picchio bulderen. Hij komt altijd eerst en begint al van ver te roepen naar Shacky "Bambolotto! Bruto!" en dan wordt Shacky helemaal gek van plezier. Picchio haalt hem altijd omdat hij soms ontsnapt en dan is hij lastig terug te vangen. Shacky slaapt apart van de anderen en in zijn kooi worden tegen de tijd dat hij terugkomt altijd bananen met Nutella en ander lekkers gehangen, zodat hij graag terug in zijn kooi gaat. We brachten alle anderen terug en zo zat deze leuke werkdag er alweer op en ook onze voorlaatste werkweek... Robbie ging nog een uurtje surfen en ik zwemmen en 's avonds gingen we nog een laatste keer iets drinken met Nathan, hij vertrekt morgen weer naar San Jose, waar hij zijn vlucht naar Bogota moet halen. Er zijn een aantal mensen die we net beter leerden kennen, die nu vertrokken zijn. Benieuwd of er morgen weer een lading nieuwe vrijwilligers zal komen of niet... We'll see...
Ciao! x