Was en ratjes!

Hola! Vanmorgen begon de "vergadering" zoals altijd chaotisch. Waar met vrijwilligers gewerkt wordt is men nu eenmaal nooit echt zeker hoeveel volk er komt opdagen en even werd gevreesd dat we met veel te weinig gingen zijn. Maar uiteindelijk druppelden alle laatkomers binnen en kon de taakverdeling vastgelegd worden. Te beginnen met het gebruikelijke poetswerk: Robbie vogels, ik luiaarden. Daarna hadden we samen laundry... de was. Niet de leukste taak maar het is nu eenmaal niet allemaal fun and games en we mogen echt niet klagen als we denken aan alle toffe dingen die we al hebben mogen doen! Ik zou trouwens de was nog altijd boven de keuken verkiezen! We waren ermee klaar terwijl de tours nog bezig waren en dat gaf ons de kans om iets veel leukers te doen. We mochten de twee kleine opossums uit de nursery halen en hen observeren terwijl ze klimlessen namen. Er waren twee soorten: de common opossum was de grootste en durfde nog niet goed klimmen, hij klampte zich eerst vast aan mij en toen ik hem losgetrokken had bleef hij meestal stil op een tak zitten. De kleinste was een zeldzame soort: een four eyed opossum. Niet dat hij vier ogen heeft, maar boven zijn oogjes zitten 2 witte vlekjes en zo lijkt het of dat ook oogjes zijn. Hij was wel al een goeie klimmer, al viel hij wel een keer van zijn tak, arm ding! Ik heb vandaag ook de opossum die hier vorig jaar al was teruggezien: Steffi. Je krijgt haar bijna nooit te zien omdat ze altijd in haar stam zit. 's Avonds wordt er in die stam dan een buis met voedsel gestopt en 's morgens halen we de lege buis er weer uit. Vanmorgen merkte ik dat de buis nogal veel woog... Steffi was blijkbaar al etend in slaap gevallen! Ik moest haar er zachtjes uitschudden op mijn schouder en kon haar dus even bewonderen. Opossums zijn echt mooie diertjes, een soort ratjes maar met een veel langere snuit. Vanmiddag moesten we op tijd lunchen want we moesten naar "het andere bos" met Papetta en Manina. Ze zitten tegenwoordig altijd apart en gaan dus ook naar een ander bos omdat het niet meer lukt met de groep. Zij waren vorig jaar ook de twee vrouwtjes die agressief waren tegen meisjes, maar Manina heb ik toen kunnen doen inzien dat ik het goed met haar voorhad. Ze is een beetje mentaal gehandicapt, zit altijd met haar mond open en zit op alles te kauwen. Vorig jaar was het zo zielig om te zien hoe verliefd ze was op Chepito... en dat was helemaal niet wederzijds. De andere apen lijken het te merken als er iets mis is met een aap, de wet van de sterkste denk ik, maar het is triestig om te zien. Gisela ging ervan uit dat ik Manina wel miste dus ze wilde me de kans geven om nog eens mee te gaan met Robbie. Gelukkig leek ze zich mij te herinneren, of is ze gewoon veel kalmer geworden. Maar ik geloof dat het helemaal niet goed gaat met haar. Ze is heel mager en ze ruikt niet zo fris. Papetta daarentegen is wat verdikt sinds vorig jaar. Ik was enerzijds wel blij een keer mee te gaan, maar het andere bos met de andere apen is wel veel leuker. Maar da's iets voor morgen! Vanavond moeten we op tijd naar Tasty Waves voor de karaoke! Ciao! x