Begin laatste werkweek

Daar zijn we weer! Met een korte blog vandaag want er is niet zoveel om over te vertellen. Ja... dat onze laatste werkweek is ingegaan, dat wel. Volgende week hebben we hier nog bijna 3 volle dagen maar die gaan we (waarschijnlijk) gebruiken om te relaxen. Het is zo gek hoe de dagen hier in elkaar overvloeien. Je hebt hier nooit een maandaggevoel bijvoorbeeld. Vanmorgen had Robbie zoals gewoonlijk bosdienst. Toen hij de bananen in een zak wilde steken werd hij aangevallen door Oropendula. De vogels proberen wel vaker eten te stelen, maar als je ze dan rustig wegjaagt of op je schouder zet lukt het normaal wel om ze van het eten af te houden. Dat was vandaag buiten Oropendula gerekend die blijkbaar enorm veel zin had in bananen. Hij volgde Robbie en probeerde hem te pikken met zijn scherpe snavel. Nole moest erom lachen, want zij was verder de enige die ook al was aangevallen door Oropendula :-) Robbie beleefde vervolgens een creatieve voormiddag. Als je een tijdje in dat bos zit begin je gekke dingen te doen. Ik heb bijvoorbeeld vorige keer een touw gevlochten van lianen, dat hangt nu decoratief te wezen in het bos waar Manina en Papetta altijd heen gaan. Robbie maakte vandaag van bamboe stokken en stukken liaan een nieuw klimrek! De apen keken geinteresseerd toe terwijl hij het maakte, en maakten er vervolgens onmiddellijk gebruik van. Hij heeft ook Quima een nieuw trucje geleerd. In de grond zitten een soort knolletjes die ze heel lekker vindt. Robbie maakte van een stuk bamboe met zijn snoeitang een soort schupje en liet Quima zien hoe ze de knolletjes zo kon opgraven. Quima keek een paar keer goed hoe hij het deed en deed het vervolgens helemaal zelf! Ze is zo slim! Zo is er nog iets dat ze doet waar we altijd om moeten lachen, al is het eigenlijk niet grappig, want het is iets dat ze heeft geleerd van haar vorige eigenaar die haar opleidde tot dief. Als ze iets heeft gepakt, zoals een nat doekje of een papfles, en je steekt je hand uit om het terug te krijgen, dan legt ze het voorwerp in je hand, klopt met haar andere handje op je hand en neemt dan het voorwerp terug. Alsof ze wil zeggen "wat krijg ik hiervoor in de plaats?"
Ik had vanmorgen eerst birds, moest de papengaaienkooi weer schoonmaken en werd weer beslopen door Manamana. En daarna had ik luiaardzitten. Ze waren allemaal wakker vandaag dus we hingen ze allemaal in de 2 boompjes in de luiaardtuin. Al snel echter wilden Dante en Conan weer naar binnen en toen Stefano steeds wilde ontsnappen zetten we hem ook maar weer binnen. Laura en ik zaten dan maar te staren naar Sandra, Tyson en Jimanja terwijl zij lui in de bomen hingen te hangen. Geeuw. Gelukkig hadden we nog wat amusant gezelschap van de vogels Lino, Lucky, Lima, de specht zonder naam, en Tuki-Tuki. Die laatste kennen we nog van vorig jaar. Een mooie en lieve toekan die niet kan vliegen en de hele dag door het center hopt als een kangoeroe, en nieuwsgierig komt kijken wat je aan het doen bent. Op een gegeven moment kwam tourguide Elena langs met haar groep toeristen en toen ze zag dat Tuki er was bleef ze verstijfd staan en vroeg mij met angstige blik of ik Tuki wilde afleiden in geval hij haar zou aanvallen. Ik deed maar wat ze vroeg, maar ik was heel verbaasd want Tuki is zo'n lieve toekan en ik heb hem nog nooit iets anders zien aanvallen dan een sandwich. Ik vertelde Laura achteraf dat ik dat zo gek vond, maar zij had al gezien dat hij Elena aanvalt als hij haar ziet. Ze is nochtans iemand die heel goed is met alle dieren, maar blijkbaar kan Tuki-Tuki haar niet uitstaan :-)
Tegen het einde van de tours kwam Sergio mij halen om de rest van de apen mee naar het bos te brengen. Ik bleef uit Mitchi's buurt, want eens ze in mijn haar zit wil ze er niet meer uit, en het was wel de bedoeling dat ik terug zou komen nadat ik ze had afgezet in het bos. Sergio pakte Mitchi dus in een dekentje, maar ze is erg sterk en op een gegeven moment wist ze toch een arm los te wringen en hop... ze zat in mijn haar. Haar los proberen wringen heeft geen zin, dus ik ging op mijn buik in de kooi liggen omdat ze dan meestal wel snel loslaat om met het vele speelgoed te spelen dat daar ligt. We wachtten geduldig af tot ze ver genoeg van me af was maar toen Sergio haar weer wilde vangen in het deken werd ze helemaal hysterisch. Ze keek afwisselend naar mij met haar zielig O-mondje, en dan weer naar hem met de blik van een gevaarlijke agressieve aap. Het kostte heel wat moeite tot hij haar te pakken kreeg. Arme Mitchi... Ze is nog zo klein, wat gaat dat worden als ze groter wordt... In de namiddag werden Robbie en ik met Manina en Papetta naar het bos gestuurd. Met hen valt niet zo veel te beleven dus we deden om de beurt een dutje, zo zalig rustig dat het daar is! Terug in het center hielp Robbie pap geven en Gisela moest lachen met de wensenlijst die we hadden geschreven op de planning. Omdat het onze laatste week is willen we nog een paar dingen doen, zoals samen naar het bos, Robbie monkeysitting, ik Tammysitting en allebei even met de ocelot werken. Ik had er nogal een lange tekst van gemaakt vol "if possible"s en op het laatst had ik gezegd: sorry dat we zoveel vragen. Ze zei dat ik ontslagen was om zoveel te vragen, ze vond het grappig omdat wij nu net een van de weinigen zijn die nooit iets vragen en ook nooit klagen :-)
Vanavond houden we het nog eens rustig thuis met ons eigen glaasje rum (traditie hier, hij moest zo lekker maar niet zijn) en zelfgemaakte rice and beans. Morgen is het alweer tasty tuesday dus we sparen onze energie ;-)
Ciao! x