Naar het bos!

Hallo! We hebben ons aan ons woord gehouden... onze eerste tasty tuesday in Tasty Waves was fun fun fun, maar hoewel ik tijden het happy hour voor de ladies constant gepusht werd door collega Lisa om meer en meer en meer rum-cola te drinken, heb ik het netjes bij 4 (of waren het er 5?) bekertjes gehouden... Verantwoordelijk als we zijn sloten we af met een colaatje en namen we om 00u30 een taxi naar huis. We hebben voor de zekerheid wel gevraagd om volgende woensdag vrij te kunnen hebben, benieuwd of dat lukt, want iedereen wil woensdag vrij, en iedereen weet waarom :-) Vanmorgen ging Robbie naar het bos, alleen deze keer. Ik mocht voor het eerst dit jaar de apen mee wegbrengen en degene die ik vervoerde was Julia: een supermooi kapuchijnaapje. Ze bijt niet, zolang je haar niet (nooit!) aanraakt. Het is een beetje raar om haar zo te vervoeren, want bij de andere apen is het de bedoeling dat je hen vasthoudt bij hun staart. Julia blijft gewoon zitten en dat is het dan. Ze zal snel klaar zijn om weer vrijgelaten te worden omdat ze niets heeft met mensen, wat eigenlijk wel goed is. Ik had eigenlijk willen vragen of ik in het bos mocht blijven, maar omdat er verteld wordt dat er dit jaar bijna nooit meisjes naar het bos mogen vanwege het agressieve gedrag van Shacky en Quima... hou ik mijn mond maar. Als ik terug ben in het center zijn alle taken verdeeld (er zijn echt veel vrijwilligers) en dat betekent dus dat je "extra work" doet. Nerea (de mens, niet de aap) weet altijd wel een nutteloze taak te verzinnen dus voor de pauze van 9 uur (wat ze hier "the breakfast" noemen) kuis ik de omheiningen af, die eigenlijk niet echt vuil zijn en een uur later toch weer vol zand zullen hangen. Terwijl Nerea me laat zien wat er moet afgekuist worden, wacht ik het juiste moment af... Ik weet dat ze enthousiast wordt als ze het over de reptielen of de roofvogels kan hebben. Op een gegeven moment wijst ze me op Coco: een "corcodile" in haar grappig engels. Ze is verheugd dat ik enthousiast reageer en toont me vervolgens blij de gifkikkertjes. Dit is het moment! Ik vraag haar of de kans erin zit dat ik een van dezer dagen toch een keer mee naar het bos mag. Haar reactie is helemaal niet twijfelend... Ze heeft vanmorgen gezien hoe ik Orpendula, een orpendula-vogel die totaal niet aangehaald wil worden, op mijn schoot had en aaide, en ze zegt dat ze weet dat zowel Robbie als ik "goede energie" hebben met de dieren. Ze wil alleen niet dat ik gebeten word dus ze wil dat ik aan Robbie vraag of hij me zou kunnen beschermen in geval dat Shacky of Quima me zou aanvallen. En dan is het voor haar geen probleem. Ik begin vrolijk aan mijn nutteloos poetswerkje en tijdens "the breakfast" vraagt ze me om Iris, een van de apen die nog niet in het bos is, naar het bos te brengen, maar ik moet wel terugkomen, want ze heeft nog werk voor me. Als ik niet veel later vertrek met Iris, zegt ze plots: "you know what? Stay in the forest with Robbie" Ik blij als een klein kind! Dit betekent toch dat er vertrouwen is! Robbie is ook blij dat hij me ziet toekomen en meteen maak ik kennis met de beruchte Quima... hij is een kapuchijnaapje dat net als Shacky de slingeraap een hekel heeft aan vrouwen. Hij is als huisdier gehouden en waarschijnlijk heeft het te maken met jaloezie tegenover de eventuele vrouwelijke partner van zijn baas. Robbie kan ermee doen wat hij wil, Quima is als was in zijn handen... maar zodra hij mij ziet blaast hij naar me als een boze tijger. Het is moeilijk mijn lach in te houden. Hij heeft een heel grappig expressief gezichtje en als hij zo kwaad kijkt ziet hij er echt hilarisch uit! Ik blijf op een veilige afstand en probeer geen angst te tonen, maar zelfs als hij mijn stem nog maar hoort blaast hij al. We beginnen onze ochtend dus stilzwijgend, en ondertussen komt Tonino me begroeten. Ik herken zijn gezichtje meteen, hij is alleen zo gegroeid! Maar nog altijd even lief, en niet meer zo bang van mannen, wat een vooruitgang! Ik weet niet of jullie je Sole nog herinneren, het piepkleine dochtertje van Chiki Chiki... zij is nu onherkenbaar, groot, zelfstandig en twee druppels water haar moeder! Shacky en Robbie hebben nog steeds een speciale band. Het is prachtig om te zien hoe ze met elkaar kunnen communiceren, hoe Shacky de clown uithangt en Robbie dan "bravo!" moet zeggen. Ik wou dat jullie het konden zien! Ook bij hem ben ik eerst voorzichtig, omdat ze hebben gezegd dat hij tegenwoordig niet meer alleen verlegen is rond meisjes, maar ook agressief. Maar ik merk al snel dat de verlegenheid er zeker is, maar geen agressie (al zitten de rozijnen in mijn zak er misschien ook voor iets tussen) So far so good. Ik ben ook heel blij dat Nerea, de andere slingeraap met wie we vorig jaar niet zo heel veel contact hadden, een paar keer bij mij komt liggen om te knuffelen. Ze komt dan op je schoot liggen en wil dat je haar "groomt", wij noemen dat vlooien, maar er zijn geen vlooien te vinden in haar mooie goudbruine vacht hoor :-) Als je je hand dan even weghaalt pakt ze het zelf terug om het op de juiste plaats te leggen. In vergelijking met de brulapen zijn slingerapen echt superintelligent! Geheel toevallig ontdekken we ook een nieuwe manier om haar te lokken. Robbie maakt een geluidje en ineens zit Nerea op zijn schoot! We doen een test: ik ga een eindje verder zitten en maak hetzelfde geluidje. Nerea kijkt op en stormt op me af om haar armen om mijn nek te slaan! Zo schattig! Met het verstrijken van de uren trekt Quima minder en minder grimassen naar mij, en ik waag het erop... gewapend met een handvol rozijnen zoek ik toenadering en niet veel later zit Quima in mijn nek en geeft me kusjes. Victory!! Later reageert Torey op een foto op facebook dat ik een monkeywhisperer ben. Dat wordt ook van Robbie gezegd dus nu zijn we een koppel apenfluiseraars, een mooi compliment! We genieten met volle teugen van onze uren in het bos en na de lunch gaat Robbie met Manina en Papetta naar een ander deel van het bos (die twee sukkeltjes mogen nooit mee met de groep) en ik help met het verdelen van het voedsel voor alle dieren en het zoeken en vangen van Curro, de jonge regenboogtoekan. De werkdag loopt ten einde en ik kan met trots zeggen dat ik vandaag geen druppel apenpipi of kaka op mij heb gekregen. Tot de babybrulaap Maryse op mijn schouder zit en een drets diarree op mij deponeert. Geweldig. "zucht". De dag eindigt prachtig want de 2 weken oude ocelot mag heel even een wandelingetje maken in het gras. Zijn oogjes zijn open nu, al weet ik niet of hij al kan zien, en ik ben zo blij te horen dat hij heel goed eet. Onder het wandelen gromt en miauwt hij dat het een lieve lust is. Het is prachtig om te zien, echt een privilege dat we dit mogen meemaken! Ik hoop dat hij het zo goed blijft doen... We hebben na het werk afgesproken met Nathan en Sofia, een amerikaan en een duitse, om nog even te gaan surfen. Sofia heeft echter een te erge kater van Tasty Waves, maar Nathan is er. Ter plaatse zien we helaas dat de zee echt veel te gevaarlijk is vandaag. Er zit bijna niemand in het water en de golven zijn echt veel te wild. Ik wil zo snel mogelijk de apengeur van me af krijgen voor ik ga douchen dus we besluiten gewoon even vooraan in de zee een duikje te nemen. Dat doet deugd maar je voelt eens te meer hoe gevaarlijk surfen of zwemmen zou zijn. De onderstroming is zo sterk dat je gewoon wordt meegezogen. De enkelingen die met hun surfplank in het water zitten zijn degenen die het echt kunnen, degenen die de salsa brava aandurven, een beroemde golf in deze surfspot in Costa Rica... Het zal voor ons voor een ander keertje zijn! Morgen is onze eerste vrije dag. We hopen dan toch eindelijk een beetje kleur op te doen dus ik weet niet of er veel spannends zal zijn om over te bloggen. Je weet maar nooit natuurlijk, dus... tot morgen of overmorgen! Ciao! x