Punta Uva

Wat een dag, wat een vakantie, wat een leven! Vandaag was onze eerste en enige vrije dag deze week. We hebben er één opgegeven omdat we volgende week drie dagen nodig hebben want dan gaan we naar Bocas del Toro! Het is hier zowat de best verkopende trip denk ik, je zit hier nu eenmaal heel dicht tegen de grens met Panama en Bocas zou heel erg de moeite zijn. Dus volgende week woensdagochtend vertrekken we met de shuttlebus naar ginder, tot vrijdagochtend of middag. We zijn zooo benieuwd! :-) Goed, vandaag onze vrije dag dus. We wilden graag de laaghangende zon boven het water fotograferen. Dus stonden we om 7u al op het strand met mijn nikon (die laten we meestal in de kluis liggen) maar daar aangekomen beseften we dat de zon al te hoog stond voor mooie uitzichtfoto's. Volgende keer nog wat vroeger opstaan dus! We reden terug naar het appartement om het fototoestel in te wisselen voor handdoeken, klein cameraatje, zonnecréme en een boek en fietsten naar Punta Uva, dat ligt hier 8km vandaan. De route is zalig rustig en heel groen. Eigenlijk loopt er maar één hoofdweg door heel het Caribisch gebied, en op een gegeven moment, hier 12 km vandaan, eindigt die weg plots. Dat is Manzanillo en daar wilden we eerst ook naartoe fietsen maar Robbie's fiets doet het niet zo geweldig en we hebben ons laten vertellen dat Manzanillo niet zo de moeite is en veel te druk. Punta Uva is vreemd genoeg heel rustig. Het wordt in elke reisgids aanbevolen omdat het zo'n mooi strand, zo'n helder water en zo'n kalme plek is, dus je zou verwachten dat er in no-time een massatoerisme zou ontstaan... maar dat is gelukkig niet zo. Je kan hier het lange witte zandstrand rond de baai helemaal afwandelen en dan heb je misschien 20 mensen gezien. Het kalme smaragdgroene water is heerlijk om in te zwemmen en als je dorst hebt kan je voor 500 Colon (zo'n 0,70 eurocent) een ijskoude verse Pipa Fria (een kokosnoot) kopen met een rietje erin. Maar goed, voor we van dat alles uitgebreid hebben genoten stond ons eerst een beetje actie te wachten. Hier lag een geocache verstopt getiteld: "Last pirate of the Caribbean". Die titel was gekozen om 2 redenen: je komt onderweg langs het graf van de allerlaatste piraat uit deze regio, midden in de jungle! En de laatste Pirates of The Carribean film is hier voor een deel ingeblikt. Vanaf het einde van het strand wijst de gps ons 300 meter de jungle in. Dat is in principe niet ver maar de weg was niet bepaald wandelvriendelijk en op flipflops ook niet echt simpel. Het één persoon brede pad slingerde slijkerig door dicht begroeide jungle. Mierenkolonie's waren ijverig aan het werk, spinnen hingen in hun gigantische netten te loeren naar ons... we probeerden er niet aan te denken hoeveel oogjes van andere (sissende) dieren ons misschien wel in de gaten zaten te houden. Uiteindelijk passeerden we het graf van de piraat (wie weet ligt hier nog ergens een schat begraven ook!) en niet veel later waren we bij de geocache. De legger had al vermeld dat de locatie adembenemend was, en het de moeilijke tocht ernaartoe dubbel en dik waard was... en hij heeft niet overdreven! Plots staan we op een platte rots boven het water. Hier is niks dan stilte en de groene zee die meters onder ons tegen de klif slaat. Echt waanzinnig mooi hier! Na de terugtocht spoelen we het slijk van ons af en genieten van alles wat Punta Uva te bieden heeft. Het is broeiend heet en de zon weerkaatst genadeloos op het witte zand, dus rond 13u30 besluiten we dat we maar weer eens terug zullen fietsen. We hebben dorst en geen zin meer in kokoswater, wat het enige is dat ze hier verkopen. Maar omdat het toch al een luie dag is (dat mag ook wel eens hé) gaan we nog even naar het strandje tegenover ons appartement. Daar worden we bewaakt door 3 strandhonden en even later kijken we geamuseerd toe hoe er een andere hond (mét baasje) het strand komt opgewandeld. Het is een prachtbeest, hij ziet eruit als een kruising tussen een Deense Dog en een American Stafford en hij krijgt van zijn baasje een reddingsvest aan en ze gaan samen het water in. Waarschijnlijk wordt hij getraind als rescuedog of zo, het was alleszinds heel grappig om te zien. De strandhonden lijken een beetje jaloers toe te kijken (waarom heeft hij zo'n vest en wij niet?) maar achteraf spelen ze samen op het strand. Er zijn hier heel veel strandhonden, maar in tegenstelling tot wat je zou verwachten zien ze er bijna allemaal gezond uit en ze lijken goed behandeld te worden door de locals. Stuk voor stuk vriendelijke beestjes ook, al zitten er een paar speciale karakters tussen. Zo zagen we laatst bij Flipflop's een hond met zelfmoordneigingen. Hij kwam steeds bij ons staan om geaaid te worden, maar vanaf hij een auto zag liep hij ernaar toe en hij bleef maar voor die auto staan! Ik vrees dat hij op een keer pech zou kunnen hebben...
Vanavond nog eens Lazy Mon, gisteren zijn we uiteindelijk thuis gebleven, dus we moeten het een beetje in balans houden ;-) Om af te sluiten heb ik nog één grappig voorbeeld van hoe de mensen hier omgaan met problemen. Op de weg naar het strand zagen we een boom die was omgevallen over het pad, wat ze hier dan doen is gewoon het stuk dat het pad blokkeert ertussen uit zagen en... voila! Problem solved! :-) Waar maken wij Europeanen ons toch altijd zo druk over hé? Pura Vida! Ciao! x