Bruisend Nashville

Hey allemaal! Dinsdagavond gingen we nog even luisteren beneden naar het bandje dat daar zat te jammen. Ze waren echt goed! Ze heten "the 9th street stompers" dus voor de muziekliefhebbers die beniewd zijn: het is de moeite om even op youtube op te zoeken. Ze omschrijven hun muziek als een mix van swing, western swing, honky tonk, rockabilly en meer van dat fijns. Lon, éen van de bandleden heeft in het voorjaar een paar maanden in Gent doorgebracht om te spelen met een ander muziekproject. Ze hebben ook opgetreden in Antwerpen en Oostende en ze hebben zelfs op Dranouter gestaan! It's a small world! De volgende dag: woensdag 9 september (gelukkige 30ste verjaardag Dorien!)... na een licht ontbijt vertrekken we naar Nashville, Tennessee. Maar we maken een kleine omweg via Lynchburg, het geboortedorp van de enige echte Jack Daniel. Hier kan je dus ook de enige echte Jack Daniel's distillery bezoeken. En ik zeg enige echte omdat het ook echt de ENIGE is! Dus elke fles Jack Daniel's die eender waar ter wereld in de winkelrekken staat, komt van hier, van dit kleine boerengat in Tennessee! En het is echt een boerengat! De gids vertelt ons dat er in het dorp iets meer dan 300 mensen wonen, en bijna allemaal werken ze hier in de distillery! En wat helemaal grappig is: Lynchburg is "dry county", wat zoveel wil zeggen als dat hier geen alcohol mag gedronken of verkocht worden! Dus je leest het goed: dit is het hart van Amerikaanse whisky en hier is geen enkele bar, hier kan je nergens een biertje krijgen, en buiten in de souvenirwinkel van de distillery kan je zelfs geen Jack Daniel's kopen! De tour die we krijgen is gratis en veel interessanter dan we van een gratis tour hadden verwacht! We leren bijvoorbeeld dat Jack Daniel al op 6 jarige leeftijd in de leer ging om whisky te leren maken, op zijn 13de kocht hij het domein waar zich de magische bron bevond over voor 25 dollar (wat in die tijd heel erg veel geld was, zeker voor een 13 jarige) en op zijn 16de liet hij de distillery bouwen, waar dus nu nog altijd Jack Daniel's gebrouwen wordt. We krijgen ook de bron te zien, met het water dat nog altijd gebruikt wordt om deze whisky te maken, het kan en mag niet met ander water. En we krijgen een glimp op de vaten waar de whisky door speciaal gebrande houtskool druppelt, als dit niet zou gebeuren zou het geen whisky zijn maar Bourbon, de houtskool zuivert de drank blijkbaar. Jack stierf op 61jarige leeftijd door het volgende: hij ging normaalgezien nooit vroeg werken. Lem, zijn boekhouder, was er altijd eerst. Maar op een dag was Jack toch eerder en omdat hij iets uit de kluis moest hebben maar hij zich de code niet kon herinneren, werd hij kwaad en stampte hard tegen de wand van de kluis. Dat deed pijn, maar Jack was een man en in die tijd waren mannen niet al te flauw... tot hij een paar jaar later stierf aan bloedvergiftiging... die bleek van een gebroken teen te komen. Moraal van het verhaal: ga nooit te vroeg naar je werk! :-) De hele tour is in elk geval een aanrader voor wie ooit Lynchburg passeert, ook voor wie niet zo van Whisky houdt zoals ik... We lunchen nog even in zowat de enige snackbar in Lynchburg en de vrouw achter de bar vraagt waar we vandaan komen. Ze vertelt ons dat ze een tijd in Wisconsin heeft gewoond, waar blijkbaar een plaats is die "Brussels" heet. Ze hebben er een museumpje over België en al en de zogenaamde Belgische "specialiteiten" zoals rijsttaart en bouillonsoep. Ze vertelde ons ook dat er één specialiteit was die Belgen blijkbaar graag eten maar die zij maar niks vond en dat waren ingewanden... ik weet niet waar die informatie vandaan komt, maar we hebben haar maar meteen gerustgesteld dat dat echt niet één van de dingen is waar we van houden... vreemd! Daarna rijden we naar onze airbnb in Nashville.
Helen Gaye en Earl zijn nog aan het werk dus we komen weer binnen met een sleutel die verstopt zit in een codeslot. Meteen worden we verwelkomd door Archibald, Archie voor de vrienden. Archie is een labradoodle, dat is een mengeling tussen een labrador en een franse poedel. Hij ziet er een beetje uit zoals die hond uit de Freggles, en hij is superlief! Komt er nog bij dat een labradoodle een hond is die anti allergisch is, helemaal top voor Robbie dus! Ze hebben ook een oude poes, Mimi, ook erg lief, maar Archie kan het niet verdragen dat de aandacht niet alleen naar hem gaat :-) Het huis is trouwens geweldig! Het ligt iets buiten het centrum van Nashville, maar de buurt is gezellig en veilig en het huis is weeral helemaal onze smaak! We voelen ons ook meteen welkom hier, ook al zijn de eigenaars er niet. Op een krijtbord in de keuken staat "welcome Debbie and Robbie" en er staan 2 glazen klaar, een fles rode wijn en wat zoute knabbels met een briefje dat we ons maar thuis moeten voelen. We laten het ons smaken in hun mooie tuin (een tuin zoals dit is ook een uitzondering hier, in de usa hebben ze meestal niet meer dan een porch en soms een voortuintje) terwijl Archie rondholt als een gek. Daarna laten we een briefje achter voor Helen Gaye en Earl en vertrekken we naar Downtown Nashville, waar we heel erg benieuwd naar zijn! Als we downtown naderen is het meteen duidelijk waar alles te doen is. We zien een lange straat vol levendige bars, heel veel neon, heel veel muziek... We parkeren ons en snuiven de sfeer op. We hebben buiten die ene dag in Savannah altijd al schitterend weer gehad, maar nu begint het plots pijpenstelen te regenen, en ons parapluutje hebben we laten liggen in Savannah... we schuilen even tot Robbie zegt: "laten we lopen tot we een toffe bar vinden, volg je me?" dus we lopen... en dan plots valt mijn oog ergens op. De jongens van de band in de keuken in Chattanooga hadden ons voor Nashville 1 plek aangeraden: de bar met de beste honky tonk music, de bar waar de locals naartoe gaan: Robert's Western World. "Robbie! hier moeten we zijn!" Ik heb de bar gevonden :-) we beleven er onze eerste avond in Nashville, met gewéldige live muziek, goedkope biertjes en lekkere barfood. We besluiten het vanavond niet laat te maken omdat we onze hosts willen ontmoeten, morgen hebben we tenslotte nog een volledige dag en avond hier, maar goed ook want we weten nu al dat we Nashville één van de coolste plaatsen ter wereld vinden ;-) We maken even later kennis met Helen Gaye en Earl, een heel tof en aangenaam koppel van ongeveer de leeftijd van onze ouders... Ze complimenteren ons met ons engels, het valt ons altijd op dat ze hier bewondering hebben voor mensen die meerdere talen spreken. Maar ik vind het zo gek niet. Voor hen is engels nu eenmaal de enige taal die ze horen, ze hoeven helemaal geen andere talen te leren. Wij horen het ons hele leven lang in muziek, in films, door te reizen... we hebben het min of meer nodig, zij niet. We nemen afscheid zodat ze verder van hun avond kunnen genieten en ik kan gaan bloggen (Robbie ligt ondertussen al onder de wol, de slaapkop) Tomorrow is another day en kunnen we Nashville écht verkennen! Heel benieuwd! Ciao! x