Atlanta
Blijf op de hoogte en volg Debbie
29 Augustus 2015 | Verenigde Staten, Atlanta
"ga je weer schrijven?"
In de weken voor onze trip kreeg ik deze vraag meer dan eens. Ik had er eerst eigenlijk nog niet over nagedacht... dit wordt een ander soort reis: meer doen, meer zien, meer onderweg, en vooral... niet meer op het langzame caribische ritme... ik had nog niet aan bloggen gedacht omdat ik dacht dat ik er simpelweg geen tijd voor zou hebben! Maar toch kriebelde het, ik schrijf echt wel graag en het is voor onszelf achteraf ook erg leuk om nog eens te lezen. Een rondreis kan zo intens zijn, en eens je op je laatste bestemming bent aangekomen is de eerste nog een vage zoete herinnering. Een blog houdt alles wat levendiger en daarom ga ik dus ook dit jaar weer schrijven! In de komende 4 weken zullen we 6 staten doorkruisen, en in totaal op 13 plaatsen halt houden: Atlanta, Savannah, Charleston, Asheville, Sevierville, Chattanooga, Nashville, Memphis, Oxford, Clarksdale, Natchez, Lafayette en tenslotte New Orleans. Ik ga bloggen wanneer ik er tijd voor heb, we zien we hoe regelmatig dat zal zijn! Maar laat ik nu maar beginnen bij het begin: Atlanta! De luchthaven voelt intussen al vertrouwd aan. Voor het vierde jaar op rij betreden we het blauwe tapijt dat ons naar de paspoortcontrole leidt... alleen moeten we deze keer geen vlucht zien te vangen naar Costa Rica, deze keer gaan we naar buiten en snuiven we voor het eerst American air op. Op het shuttle busje dat ons naar het autoverhuurbedrijf brengt worden de amerikaanse cliches ons al om de oren geslagen: het busje wordt bijna helemaal ingenomen door een XXXXL gezin, op één van de zoons zijn t-shirt staat de poëtische tekst: "you had me at bacon". Het zal nog niet het laatste cliche zijn hier :-) We pikken vervolgens onze auto op en na wat klungelen en brute rempartijen (Robbie heeft nog nooit met een automatique gereden, met alle gevolgen vandien) zien we de skyline van Atlanta opdoemen en niet veel later arriveren we aan onze eerste airbnb. De bewoners Lindsay en Joey hadden al laten weten dat ze pas na 18u thuis zouden zijn en dat de sleutel in een kastje met slot zat. "next to the grill" stond er. Wij maar zoeken naar die "grill", het voelde alsof we aan het geocachen waren, tot we doorhadden dat de deur naar de front porch gewoon los was en daar stond een bbq... the grill dus :-) Het is onze eerste airbnb ervaring en het is toch een beetje raar om zo gewoon in iemands huis binnen te wandelen, dus we droppen onze spullen in onze kamer en installeren ons op de porch tot onze gastvrouw en -heer thuiskomen. Maar eerst... bevrijden we Lana! Lindsay had al vermeld dat mensen die in zijn voor puppy cuddles altijd hun hond Lana al mochten buitenlaten uit haar kamer, dat moet mij geen twee keer gezegd worden! Lana is een supermooie 10 maanden oude kruising tussen een mastiff en een labrador, ze is ook een beetje een allesvernielend monster, maar oh zo schattig! Tegen de tijd dat Joey thuiskomt zijn we al dikke vriendjes. We slagen een kort kennismakingspraatje, we vertellen dat we moe zijn van de reis en het tijdsverschil dus dat we het niet laat gaan maken, maar we vragen wel of hij tips heeft om iets te gaan eten, iets simpel maar lekker. Hij raadt ons Raku aan, een koreaanse noodlebar en we volgen zijn advies: het is erg lekker maar al snel volgt de bevestiging van nog een amerikaans cliche: gezellig en rustig tafelen is iets typisch Europees... Als we letterlijk onze laatste hap in onze mond stoppen haast de ober zich naar ons tafeltje met de rekening. Vreten en wegwezen dus! We vertellen later tegen Lindsay en Joey dat we bij ons anders gewend zijn, en ze bevestigen dat het hier in Amerika nu eenmaal zo is... dat wordt wennen! We eindigen onze avond met nog een biertje op de porch (het moet wel gezegd worden dat onze eerste hosts erg gastvrij zijn: pak maar een biertje, kijk maar tv, doe maar alsof jullie thuis zijn, ik kan me moeilijk voorstellen dat wij zo open zouden zijn naar wildvreemden toe) en op die porch moeten we toch een paar keer grinniken om alweer een cliche: we bevinden ons in een overwegend zwarte buurt, overal lopen homies tegen elkaar te roepen "how ya doin' man" "yeah I'm good I'm good" en elke auto die passeert stuitert van de bouncende hiphop muziek... we beginnen het hier nu al leuk te vinden en het is nog maar het begin :-) Tot zover een eerste indruk, morgenvroeg gaan we naar The world of Coca Cola hier in Atlanta en dan... de eerste lange rit naar Savannah! Later meer... Ciao x
In de weken voor onze trip kreeg ik deze vraag meer dan eens. Ik had er eerst eigenlijk nog niet over nagedacht... dit wordt een ander soort reis: meer doen, meer zien, meer onderweg, en vooral... niet meer op het langzame caribische ritme... ik had nog niet aan bloggen gedacht omdat ik dacht dat ik er simpelweg geen tijd voor zou hebben! Maar toch kriebelde het, ik schrijf echt wel graag en het is voor onszelf achteraf ook erg leuk om nog eens te lezen. Een rondreis kan zo intens zijn, en eens je op je laatste bestemming bent aangekomen is de eerste nog een vage zoete herinnering. Een blog houdt alles wat levendiger en daarom ga ik dus ook dit jaar weer schrijven! In de komende 4 weken zullen we 6 staten doorkruisen, en in totaal op 13 plaatsen halt houden: Atlanta, Savannah, Charleston, Asheville, Sevierville, Chattanooga, Nashville, Memphis, Oxford, Clarksdale, Natchez, Lafayette en tenslotte New Orleans. Ik ga bloggen wanneer ik er tijd voor heb, we zien we hoe regelmatig dat zal zijn! Maar laat ik nu maar beginnen bij het begin: Atlanta! De luchthaven voelt intussen al vertrouwd aan. Voor het vierde jaar op rij betreden we het blauwe tapijt dat ons naar de paspoortcontrole leidt... alleen moeten we deze keer geen vlucht zien te vangen naar Costa Rica, deze keer gaan we naar buiten en snuiven we voor het eerst American air op. Op het shuttle busje dat ons naar het autoverhuurbedrijf brengt worden de amerikaanse cliches ons al om de oren geslagen: het busje wordt bijna helemaal ingenomen door een XXXXL gezin, op één van de zoons zijn t-shirt staat de poëtische tekst: "you had me at bacon". Het zal nog niet het laatste cliche zijn hier :-) We pikken vervolgens onze auto op en na wat klungelen en brute rempartijen (Robbie heeft nog nooit met een automatique gereden, met alle gevolgen vandien) zien we de skyline van Atlanta opdoemen en niet veel later arriveren we aan onze eerste airbnb. De bewoners Lindsay en Joey hadden al laten weten dat ze pas na 18u thuis zouden zijn en dat de sleutel in een kastje met slot zat. "next to the grill" stond er. Wij maar zoeken naar die "grill", het voelde alsof we aan het geocachen waren, tot we doorhadden dat de deur naar de front porch gewoon los was en daar stond een bbq... the grill dus :-) Het is onze eerste airbnb ervaring en het is toch een beetje raar om zo gewoon in iemands huis binnen te wandelen, dus we droppen onze spullen in onze kamer en installeren ons op de porch tot onze gastvrouw en -heer thuiskomen. Maar eerst... bevrijden we Lana! Lindsay had al vermeld dat mensen die in zijn voor puppy cuddles altijd hun hond Lana al mochten buitenlaten uit haar kamer, dat moet mij geen twee keer gezegd worden! Lana is een supermooie 10 maanden oude kruising tussen een mastiff en een labrador, ze is ook een beetje een allesvernielend monster, maar oh zo schattig! Tegen de tijd dat Joey thuiskomt zijn we al dikke vriendjes. We slagen een kort kennismakingspraatje, we vertellen dat we moe zijn van de reis en het tijdsverschil dus dat we het niet laat gaan maken, maar we vragen wel of hij tips heeft om iets te gaan eten, iets simpel maar lekker. Hij raadt ons Raku aan, een koreaanse noodlebar en we volgen zijn advies: het is erg lekker maar al snel volgt de bevestiging van nog een amerikaans cliche: gezellig en rustig tafelen is iets typisch Europees... Als we letterlijk onze laatste hap in onze mond stoppen haast de ober zich naar ons tafeltje met de rekening. Vreten en wegwezen dus! We vertellen later tegen Lindsay en Joey dat we bij ons anders gewend zijn, en ze bevestigen dat het hier in Amerika nu eenmaal zo is... dat wordt wennen! We eindigen onze avond met nog een biertje op de porch (het moet wel gezegd worden dat onze eerste hosts erg gastvrij zijn: pak maar een biertje, kijk maar tv, doe maar alsof jullie thuis zijn, ik kan me moeilijk voorstellen dat wij zo open zouden zijn naar wildvreemden toe) en op die porch moeten we toch een paar keer grinniken om alweer een cliche: we bevinden ons in een overwegend zwarte buurt, overal lopen homies tegen elkaar te roepen "how ya doin' man" "yeah I'm good I'm good" en elke auto die passeert stuitert van de bouncende hiphop muziek... we beginnen het hier nu al leuk te vinden en het is nog maar het begin :-) Tot zover een eerste indruk, morgenvroeg gaan we naar The world of Coca Cola hier in Atlanta en dan... de eerste lange rit naar Savannah! Later meer... Ciao x
-
29 Augustus 2015 - 06:21
Sally:
Hoi!
Super dat we jullie avontuur hier weer kunnen volgen!
Na de eerste blog gelezen te hebben, voel ik al dat dit voor jullie weer een fantastische ervaring wordt!
Ik kijk al uit naar de volgende... -
29 Augustus 2015 - 07:24
Strikje:
Wakker worden en onverwachts toch een blogje zien, joepie!
7.22u en de éérste is gelezen -
29 Augustus 2015 - 09:46
Anne Molenlei:
Enjoy! Ik reis graag met jullie mee :-)
-
29 Augustus 2015 - 13:55
Ennemie:
Het zal een heel andere vakantie zijn dan Costa Rica, maar daarom niet minder boeiend! Geniet ervan met volle teugen en loop niet in 7 sloten tegelijk :-) Pixie is nog altijd kontent
Ik zal zorgen dat ze er op haar amerikaans uit ziet -
29 Augustus 2015 - 15:09
Tony En Rita:
Superblij dat we dit nieuwe avontuur weer mee kunnen beleven, en ja, je schrijft graag en dat zie je.
't is nog maar de eerste en we hebben er al zo van genoten, laat het vervolg maar komen.
'k moest van nonkel Tony zeggen dat Robbie z'n linkse voet onder de zetel moet steken :-).
geniet ervan, liefs. -
29 Augustus 2015 - 15:37
Harry Decrop:
Hallo, net een kleine maand terug uit Atlanta na een trip van 3 1/2 week door 'the beautiful south'. Van BXL naar Chicago met aansluiting naar Atlanta. Huurwagen opgehaald bij Alamo. Dag nadien vertrokken naar Chattannooga, daarop de volgende steden aangedaan : Nashville, Memphis, Vicksburg, Natchez, Lafayette, New Orleans, Pensacola, Tallahassee, Fernandina Beach, Savannah, Atlanta. Prachtig. Tegenvaller was echter Graceland (pretparktoestanden) en het vuil en niet aantrekkelijk Bourbon street in New Orleans. Zeker het groot kerkhof in New Orleans niet alleen bezoeken, zelfs overdag niet, want je wordt zeker overvallen. Alleen aan te raden in groepsverband. Ook opletten in Memphis voor overvallen 's avonds. Niet te ver te voet uit het centrum lopen en in elk geval de voorsteden vermijden. In Beale St. voldoende politiecontrole. Toch ook Sun Studio's meenemen. Klein maar zo'n muzikale geschiedenis. Nashville, toppie met de honky tonks en de musea Johnny Cash Museun, Country music hall of fame, de studio's Voor de rest alles dik in orde. Onze vierde keer naar de US. De eerste keer hebben we Chicago - LA gedaan (the old US 66), de tweede keer Utah, Colorado en Monument Valley, dan een 14-tal dagen heel Florida rondgetoerd, en nu de music states. Volgend jaar bij leven en welzijn terug naar de US. Fantastisch land, maar je moet geld hebben. Succes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
