neusbeer en elfjes

Hoi lieve volgertjes! Zo fijn om jullie reacties te lezen en te zien dat jullie mijn blog lezen :-) Gisteren gingen we normaal alleen maar een hamburger eten bij Lazy Mon met Nathan en Iris, maar net toen we wilden vertrekken kwam de hele crew daar binnen. We waren vergeten dat donderdag ladies night is bij Lazy Mon. In navolging van Tasty Waves doen zij nu ook een uur gratis drank voor de dames, maar ik moet zeggen: het is niet te zuipen! Het is een soort cocktail die volgens mij bestaat uit alle restjes drank die ze kunnen vinden. Ik haal er mezelf meestal eentje en de rest is voor Robbie... hij vindt ze wél lekker en dat beklaagt hij zich dan de dag erna ;-) Katerdag voor Robbie dus vandaag, maar hij ging naar het bos en de apen waren rustig dus dat was een meevaller. Ik heb eerst de luiaardtuin gepoetst en toen de tours begonnen moest ik de toeristen binnen laten en daarna bij de coati gaan zitten. Een coati is jullie waarschijnlijk beter bekend als een neusbeertje. Bij gebrek aan wasberen dit jaar is dit een redelijk goed alternatief, coati's behoren tot de familie van de wasberen... Hun spitse smoeltje hebben ze met elkaar gemeen, net als hun scherpe nagels en tanden en hun gek gedrag. Maar de coati heeft een superzachte zwarte vacht, terwijl de wasbeer een heel ruwe grijze vacht heeft. Ik heb nooit begrepen waarom er precies iemand bij de coati in de kooi moet gaan zitten. Ze is heel zelfstandig en nogal wild, en buiten haar flesje geven zit ik me het grootste deel van de voormiddag een beetje te vervelen. Gelukkig werd ze uiteindelijk wat actiever en kwam ze ravotten met mij. Het is nogal een ruw spelletje, en ik hield er een bloedende vinger aan over, maar ze is zo schattig en ze bedoelt het allemaal zo kwaad niet ;-) Meestal krijgt de persoon die coati-sitting heeft ook de opdracht om spinnen te gaan vangen, ze is er namelijk verzot op. Ik neem me op voorhand voor dat dat de enige taak is die ik absoluut ga weigeren, maar gelukkig komen er geen spinnen vandaag. Ze krijgt alleen zo'n kong bal voor honden waar stukjes banaan in verstopt zitten, en die heeft ze in no-time te pakken. 's Middags komt Robbie terug uit het bos en kunnen we samen lunchen. Er komt hier elke middag een man, Juan, die verse empanada's en gebakjes met pudding verkoopt... heerlijk! Maar de vogels liggen allemaal op de loer en je moet echt goed opletten dat Tuki-Tuki, Lino, Curro, Lucky of Oropendula er niet mee gaan lopen! Oropendula heeft vanmiddag wel een tortilla van iemand gepikt... hij zat hem lekker op te smikkelen op het dak van de keuken :-) De lunchpauze loopt hier altijd nogal uit en meestal zit iedereen een beetje rond te hangen tot de taken verdeeld worden. Het was dus al vrij laat toen Robbie op pad werd gestuurd om takken te gaan knippen voor de luiaarden. Ik moest de coati terugbrengen naar zijn nachtverblijf en zijn dagverblijf opkuisen, want dat is 's nacht de slaapkamer voor de apen. Daarna hielp ik nog even met de eindeloze afwas van Angelica (alle lege voederschalen en papflessen worden naar de keuken gebracht en dat zijn er veeeeeel) En uiteindelijk gaan Robbie, Alan en ik de apen uit het bos halen. Ik vervoer Chiki-Chiki en Tonino. Chiki-Chiki herinneren jullie je misschien nog als de mama van Sole, met de eeuwig droevige blik en de lelijke vacht. Nu haar dochter groot en zelfstandig is, is Chiki-Chiki's vacht weer heel mooi geworden, ze heeft namelijk geen klein aapje meer dat zich er de hele tijd in vastklampt. Tonino is bijna niet te herkennen. Hij heeft nog hetzelfde gezichtje, maar hij is groot nu, hij huilt niet meer en... hij begint te puberen en een gooi te doen naar de alfarol binnen de groep. Ik vertrouw zijn gedrag soms niet helemaal. Hij is soms agressief tegen de andere apen of zelfs tegen ons en dan weer heel erg lief. Als je hem gaat halen uit het bos gaat hij wel direct aan je voeten zitten, maar hij wil niet opgetild worden. Uiteindelijk liet hij zich bij zijn staart pakken en hing hij als een rugzak over mijn schouder. Ik ben benieuwd wat er van hem gaat worden want er zijn natuurlijk nog andere mannetjes in de groep... ik hoop dat het geen problemen gaat geven, hij was altijd zo'n schat! Maar het blijven natuurlijk wilde dieren... Tijd om naar huis te gaan dan en vanavond houden we het nog eens rustig. Het is verleidelijk om hier elke avond uit eten te gaan, er zijn zoveel goeie adresjes en het is niet duur als je weet waar je moet zijn, maar we zijn nog altijd maar "arme" vrijwilligers, dus vanavond koken we nog maar eens zelf :-) Ons keukentje is niets vergeleken met wat de meesten onder ons thuis hebben. We hebben 2 vuren, aangesloten op gasflessen, maar dit jaar werkt nog maar 1 van de vuren. Het koken duurt dus wel wat langer op die manier maar we klagen niet en beseffen dat we thuis zo'n vreselijke luxepaarden zijn. Het leven kan zo simpel zijn, waarom willen we toch steeds meer?? Robbie heeft vandaag trouwens in het bos de Nikon meegenomen en hij heeft de mooiste foto ever gemaakt. Er waren libellen aan het poseren op de takken en ik vind vooral 1 specifieke foto echt adembenemend. Ik zou zweren dat elfen bestaan, zo sprookjesachtig! Ik post hem dadelijk bij de blog :-) Ik hou het hier weer bij lieve volgertjes! Morgen weer meer dierenplezier :-) Ciao! x