Hey! Hier zijn we weer... vanmorgen begon een beetje pijnlijk. Het was gisteren de bedoeling om gewoon een hapje te eten in Lazy Mon maar het werd iets te leuk en dat doet dus altijd een beetje pijn. Ik bracht met nog enkele andere vrijwilligers Robbie en de apen naar het bos, waar hij zo graag een dutje had gedaan, maar hij zat daar alleen, en dan kan je het echt niet maken om te slapen. Ik had "birds" in de voormiddag. Dat betekent de vogelkooien schoonmaken en harken en voedsel vervangen. Eindelijk mijn kans om Stanley de uberschattige blinde kinkajou nog eens te zien... niet dat hij een vogel is maar zijn verblijf grenst aan dat van de toekans en dus hoort dat ook bij "birds" :-) Vorig jaar zagen we hem vaker omdat hij tijdens de tours in de luiaardtuin werd gezet. Maar nu gebeurt dat niet meer, ze hebben zich gerealiseerd dat het toch niet zo goed is om een nachtdier overdag wakker te maken. Stanley werd toch even wakker toen ik zijn verblijf poetste en echt: hij is nog altijd even cute! En niet meer eenzaam! Er is Isar, de baby kinkajou die we vorig jaar zagen aankomen, en nog een andere baby kinkanjou wiens naam ik niet ken. Lief! Terwijl ik de anderen in het "vogelteam" uitleg wat ze moeten doen komt Gisela me plots vragen of ik de kooi van de grote papegaaien wil doen. Oei... ik had eerder gehoord dat ze daar liever geen vrijwilligers die niet zo lang blijven binnen laten. De Mollies (Mollie, Minimollie en Supermollie kennen we nog van vorig jaar) zijn geen probleem, maar er zijn er ook nieuwe bijgekomen, waaronder 1 hele grote en die durft flink bijten. Ik neem het als een compliment als Gisela zegt dat ze het speciaal aan mij vraagt omdat ik blijkbaar rust uitstraal naar de dieren toe. Ook zij heeft me bezig gezien met de orpendula en ze zag op facebook de foto met Quima. Ze zegt ook dat papegaaien heel scherpe zintuigen hebben, ze voelen het als je bang, boos of verdrietig bent, ze merken de geringste verandering in je gedrag. Ik moet dus heel heeel rustig blijven. Als ik de kooi binnenga begroet de ene papegaai na de andere me met "Hola!" Vorig jaar was het enkel Supermollie die kon praten, ik denk dat alle anderen het van haar hebben geleerd :-) Ik begin rustig met mijn werk, hun scherpe gekrijs in mijn oren, en zeg hola terug als ze hola zeggen. De gemenerik heeft al een keer in mijn enkel gebeten, gelukkig heb ik gesloten schoenen aan, en ik probeer bij hem uit de buurt te blijven. Tot... ik ineens iets aan mijn haar voel trekken en er iemand in mijn nek zit. Ik vraag Gisela wie dat is en ze trekt nogal grote ogen, het is de troublemaker! Eerst zegt ze dat hij mij alleen maar aan het "groomen" is, maar hij heeft me een keer fel gebeten in mijn rug dus ze komt hem van me afhalen. Gelukkig blijft hij tijdens de rest van mijn werk van me af, ik denk niet dat wij vriendjes gaan worden, maar ik heb niet gepanikeerd en voel me geslaagd in mijn taak! Daarna help ik nog even met de paarden, dat is altijd zo veel werk dat het bijna nooit af raakt voor de tours beginnen. En dan, tijdens de tours, heb ik plots helemaal geen werk. Ik zoek het hele center af naar Gisela of iemand anders die me kan zeggen wat ik moet doen maar ik vind niemand. Omdat het geen zicht is zo rond te hangen besluit ik te ontsnappen en Robbie een bezoekje te gaan brengen in het bos. Ik verzin op voorhand het excuus dat ik hem een flesje water ging brengen, maar als ik later terugkom heeft niemand iets gemerkt. Robbie heeft niet zo'n beste dag vandaag. Na de regen van gisterenavond (en die is hier kort maar heel hevig) is alles heel drassig, Shacky is niet in zijn normale doen en er zijn ongelooflijk veel insecten. Hij toont me een foto die ervoor zorgt dat ik heel blij ben dat ik vanmorgen niet met hem in het bos was. Een gigantische spin zat op het deken. Ze miste twee poten en was daardoor niet zo snel en dat was maar goed ook, want later horen we dat het een wolfspin was! Een nogal gevaarlijke soort. Als je gebeten wordt ga je niet dood (tenzij het vlakbij je hoofd zou zijn en je niet naar de dokter zou gaan) maar de pijn duurt 2 dagen en je krijgt hoge koorts. Ik wil die kereltjes NIET tegenkomen! Ik had verwacht dat Quima me weer zou begroeten met zijn kwade tijgerblik, maar hij schijnt een geheugen te hebben, want hij komt bij me zitten om in mijn zakken te graaien en te knuffelen. Ik smelt. Hij is heel zacht, ruikt niet naar aap en doet nooit kaka of pipi op je. Oh, en hij vangt spinnen... ik vind Quima dus heel heel heel leuk :-) Om 12u besluit ik terug naar het center te gaan voor het geval ik ergens nodig zou zijn. De tours zijn nog bezig maar ik hou me bezig door even met Tammy de miereneter rond te wandelen. Net voor de lunch vraagt Gisela me of ik wil proberen of ik Maki naar het bos kan brengen. Hij is een aapje dat hier vorig jaar al was, een heel lief ook, maar hij is sinds kort zo goed als volledig blind :-( Toen ze vanmiddag de apen die in de kooi waren gebleven naar het bos wilden brengen, reageerde Maki heel bang en hij wilde absoluut niet mee. Ik zet me rustig op een stoel in de kooi en probeer hem bij me te krijgen. Maar hij is echt heel bang en wil niet komen. Uiteindelijk is het Encar die hem te pakken krijgt en ik breng hem naar het bos. Na de lunch vervangen Robbie en ik de ochtendshift in de luiaardtuin. Die is zo anders dan vorig jaar! Toen hadden we de luiaarden, Wizard de vogel, Stanley de kinkajou en last but not least Pepe en Brandon de wasbeertjes. Daar had je echt je handen mee vol. Nu zitten er enkel luiaarden en een vogeltje. Het is een heel relaxed jobje, je moet alleen maar opletten dat de toekans de luiaarden niet teveel komen pesten, en dat er niemand ontsnapt. Aan het tempo van een luiaard is het niet zo moeilijk ze weer te pakken te krijgen. Er wordt ook nog een mand met 3 baby luiaardjes gebracht, de 3 tenige soort, met de lachende gezichtjes... supersuperschattig! Ze slapen 's nachts nog in het huis van Encar en Sandro maar overdag moeten ze leren klimmen. Eentje blijft in het mandje, de volgende klimt op de eerste tak en de derde is al een expert en weet zelfs bijna te ontsnappen! Jammer voor hem dat hij zo traag is :-) Ik heb het met Gisela ook nog eens over het bos, Nerea heeft een paar dagen vakantie dus ik vertel Gisela dat zij het goed vond, en Gisela gaat ook akkoord. Ze wil het wel tegen Encar zeggen zodat ze op de hoogte is, want normaal mogen er alleen af en toe meisjes naar het bos, maar nooit met een man. Ik denk vanwege Shacky's fixatie met mannen, als er geen mannen zijn heeft hij geen problemen met vrouwen, dat herinner ik me van vorig jaar. Morgen is onze tweede vrije dag, maar normaal gaan we zondag dus samen naar het bos. Zondag is ook de beste dag om dat te doen, want dan zijn er geen tours en gaan ook de apen die normaal in de voormiddag in de kooi zitten mee. Dat betekent dat de kleine Mitchi erbij zal zijn :-)
O ja, ik vertelde gisteren over onze fietsen, en dat die nog altijd niet klaar waren. Vandaag gingen we weer langs en ze hadden 1 fiets klaar, de andere is voor morgen. Ladies first klonk het en even later fietste ik op mijn coole gitzwarte beachcruiser naar de Coconut Grove :-) De fiets is hier en daar roestig, heeft 2 verschillende trappers, is onzorgvuldig zwart gespoten maar hij rijdt heel goed en ik vind hem geweldig! Ik hou het hier voor bekeken nu... zoals ik al zei is het morgen onze vrije dag dus de blog zal weer wat korter zijn, maar ik doe mijn best :-) Ciao! x